Po wyprodukowaniu wystarczającej ilości płyt oraz opracowaniu w Wydziale Projektowo-Wdrożeniowym metod obróbki mechanicznej i barwnej, rozpoczęto wykładnie wyznaczonego placu gotowymi płytami. Natychmiast po ułożeniu ostaniej płyty, chociaż jeszcze bez chodnika dla pieszych i oddzielającego go od płyt krawężnika drogowego, rozpoczął swoje funkcjonowanie jako plac składowy i postojowy.
Ze względu na pilną potrzebę utworzenia placu składowego, który byłby miejscem przechowywania prefabrykatów do czasu ich wyschnięcia oraz do momentu rozpoczęcia ich obróbki, podjęto decyzję o seryjnej produkcji płyt drogowych typu MON, które przeznaczono do ułożenia z nich powierzchni placu. Na zdjęciu widoczne suszenie prefabrykatów w okolicznym terenie przygodnym.
Dostępna na rynku modelarskim trylinka nie spełniała potrzeb kierownictwa WPM, ze względu na swoją równą i gładką fakturę, która nie odzwierciedlała rzeczywistego wyglądu tego prefabrykatu, który pod wpływem ciężaru poruszających się po niej pojazdów ciężarowych ulegał zniekształceniom, a odległości pomiędzy poszczególnymi elementami z upływem czasu zwiększały się. Wydział Wdrożeniowo-Doświadczalny prowadził intensywne prace nad wytworzeniem szablonu do formy, co było zajęciem trudnym i mozolnym - ręczne wykonanie szablonu, który byłby właściwy w skali i odporny na czynniki technologiczne, porzucono po wielu próbach. Ostatecznie ustalono, że klucz imbusowy nr "8" posiada odpowiednie wymiary oraz wytrzymałość, by stać się wzorcem do tworzenia form trylinki. Na zdjęciu widoczna jest pierwsza seria sześciokątnych płyt drogowych wyprodukowanych za pomocą opisanej technologii. Widoczna jest również pierwsza wyprodukowana płyta drogowa typu MON oraz pierwszy krawężnik drogowy - wszystko w stanie surowym, przed obróbką.